Hé gelukkig, eindelijk zaterdag, JP komt thuis! Ben de hele ochtend nog bezig geweest met het weghalen van kleine stenen die we niet kunnen gebruiken voor het metselen. Om half 3 was ie er dan eindelijk weer, de honden helemaal door het lint. Eerst nog lekker even in de zon gezeten en daarna naar binnen, de kachel aan en een biertje erbij. Even bijpraten. En wat eten we vanavond, nou ik zal het vertellen. Woensdagavond kwamen onze buren voorbij, Teresa en Piero, en ze hadden kippen geslacht, let wel, hun eigen kippen! En wij kregen er één. Met kop en pootjes er nog aan. Maar wij zijn dankbaar, dus grazie mille (duizend maal dank). JP heeft hem schoongemaakt en vandaag heb ik ‘m (is natuurlijk haar) lekker in de oven gestopt. 2 uur heeft ie gestoofd. Ik hoop maar dat ie gaar is. Bij ons in de familie is dat namelijk een legendarisch verhaal. Mijn opa zei altijd tegen mijn oma: “Die kip is niet gaar”. En dan zei mijn oma, dan bestaat niet want “hij heeft wel 2 uur opgestaan”. Altijd als we kip eten vertellen we dit verhaal.

Het is prachtig weer dus we gaan vandaag bomen kappen in ons bos. Alle sneeuw is inmiddels weg en de grond is vrijwel droog, dus ideale omstandigheden. We hebben 2 jaar geleden voor het laatst gekapt en raken nu aardig door onze houtvoorraad heen. Alhoewel we nu eindelijk een gasaansluiting hebben, gebruiken we nog steeds hout voor onze kachels. Dit bespaart kosten, het hout groeit tenslotte gratis en voor niks in ons eigen bos. JP zaagt met de Stihl de bomen om en zorgt voor mooie stammetjes. Ik ruim het afval op en leg de stammentjes op een grote stapel. Later halen we met de tractor alles op en zagen we het hout in stukken die precies in de kachel passen.

Vandaag wordt de mal van de eerste boog er voorzichtig uitgehaald en geplaatst voor het maken van de tweede. En weet je wat, hij bleef nog staan ook! JP heeft met de kleine boorhamer alle restjes cement eraf gebikt en hij is prachtig geworden. Signor Ferri werkt hard om vandaag ook de 2e boog af te krijgen. Om 15.00 uur moeten we in Bistagno zijn om te kijken naar “coppi”. Coppi zijn oude handgemaakte dakpannen. Wij hebben er zo’n 6000 nodig en in de L’Ancora (de lokale Wieringer Courant) stond een advertentie waarin er 5000 werden aangeboden. Ik gebeld en wij op weg naar Bistagno. Het waren prachtige coppi, mooi van kwaliteit en zo’n 200 jaar oud. Nu moeten we nog beslissen of we het eens zijn met de prijs en hoe we ze hier krijgen. Na deze afspraak vroeg Signor Ferri of we even bij hem en zijn vrouw kwamen koffiedrinken. Hij woont nl. ook in Bistagno. Zo gezegd zo gedaan. Heerlijke koffie met slagroom, eigengemaakte taart en paaseitjes. Rond 16.00 waren we weer terug en heeft Signor Ferri alsnog de 2e boog afgemaakt.

Vanmorgen begon voor ons de lente. We hoefden voor de eerste keer de houtkachel niet aan te steken. Het was wel 17 graden in de keuken zo rond een uur of 7. Dat hebben we al tijden niet meegemaakt. Deze winter was behoorlijk streng, we hebben veel vorst en sneeuw gehad. Meestal was het een graad of 4 in de keuken als JP er uit ging. Nou, dat is behoorlijk fris hoor. En als we ’s avonds binnenkwamen moest echt direct de kachel aan. En dan stookten we hem flink op. De ellende met een houtkachel is echter dat er geen thermostaat op zit. Dus het is of 4 graden, of 30! En na een dag werken word je dan lekker rozig en val je rond half 10 op de bank in slaap. Maar dat is nu allemaal voorbij, de dagen worden duidelijk langer en de temperaturen veel hoger. Deze middag zaten we in een t-shirtje te eten. De eerste bloemen staan in bloei en mijn knoflook staat al zeker 15cm boven de grond.

Het metselen van de bogen vordert gestaag. Boog 2 is bijna klaar. Boven de bogen komt een terras voor de slaapkamers die we gaan maken. Kan je lekker als je ’s ochtends wakker wordt op terras ontbijten! (dat ontbijtje wordt door JP verzorgd natuurlijk) En om op het terras te komen hebben we een trap gemaakt. In dit soort boerderijen zit namelijk nooit een gang. Je loop door de ene kamer naar de andere. Dus als je naar het terras wilt moet je door een ander zijn slaapkamer. Dat is natuurlijk niet praktisch en handig. In Nederlandse huizen heb je daarvoor een gang. Maar ons huis is dermate smal dat een gang teveel ruimte zou innemen. Dus hebben we een trap aan de buitenkant gemaakt. Een trap is zo gemaakt. Dat hou je niet voor mogelijk. In één dag stond deze trap. En weet je wie er als eerste op heeft gelopen? Donna, onze Italiaanse poes. Haar pootjes staan er in afgedrukt. Voor eeuwig.

Beide bogen zijn klaar! Ze zijn prachtig geworden. Vandaag is signor Ferri begonnen met de vloer. Eerst worden er “travetti” geplaatst. Dit zijn lateien (betonnen balken) verstevigt met betonijzer. Op de foto zie je er één liggen op de rand van de portico. Deze travetti worden in de muur gehakt. Dat is ontzettend zwaar werk, want alles gaat met de hand natuurlijk. Tussen de travetti worden grote “holle” bakstenen geplaatst. Het lijkt een hele zwakke constructie en dat is het in feite ook. Pas als er beton op wordt gestort (eerst gaan er nog vlechtmatten op) wordt het een beresterke vloer. Deze keer laten we SEP komen, dat is een bedrijf dat beton verkoopt en het brengt met een betonwagen, altijd spectaculair. We hebben een wagen met een pomp nodig omdat het zo hoog is. JP is bezig in appartement 2 en daar moet natuurlijk ook een nieuwe betonnenvloer in dus dat kan dan mooi in één keer. Signor Ferri helemaal te spreken, want die houdt niet zo van betonstorten met de betonmolen en kruiwagen, hij is en blijft natuurlijk een steenzetter!

JP is bezig het “hondenhok” oftewel appartement 2, uit te graven. We noemen het het hondenhok omdat de hondjes er 2 jaar in hebben geslapen. Dit gedeelte van het huis is uit 1863. Het jaartal staat in het plafond gestuct. (met een 6 in spiegelschrift). De buitenmuren zijn van natuursteen, maar binnen zijn er bogen gemaakt met bakstenen. Deze bakstenen zijn met de hand gemaakt en niet te tillen zo zwaar. De hoogte van de ruimte was zo’n 1.90m. Om woonbestemming op een dergelijke ruimte te krijgen moet het plafond op minimaal 2.70m komen. Maar ja, er moet riolering worden aangelegd, er komt vloerverwarming in, er moet een tegelvloer op, dat betekent dat de ruimte tot 3.20m moet worden uitgegraven. Het grootste gedeelte heeft JP met de kraan gedaan, echter op het moment dat ie onder de fundering moet graven dan gaat dat met de hand. Erg zwaar werk. Al met al heeft JP 1000 kruiwagens (30 kuub) zand en stenen uit het “hondenhok” gehaald! Daarna hebben we de ruimte gefundeerd met betonnen kolommen. Die kolommen kan je zien op de foto achter de kraan. De volgende fase is het aanleggen van de riolering en elektra etc.

2736 coppi (oude handgemaakte dakpannen) hebben we vandaag vervoerd! Maandag waren we bij een particulier in Bistagno geweest die 5000 coppi te koop had. Dinsdag was de deal beklonken. Hij vroeg 0,40 cent, wij boden 0,35 cent en we kwamen uit op, je raadt het al, 0,37 cent. Dit is echt een hele goede prijs, in Umbrie en Toscane kosten oude handgemaakte coppi al gauw een euro per stuk.
Maar goed, dan heb je ze gekocht en dan moeten ze ook nog vervoerd worden. Dus wij vandaag heen met auto en kar. Op de kar gingen er zo’n 360 en in de auto nog eens 200. 5 ritjes hebben we gemaakt, de eerste om 9.00 uur vanmorgen en de laatste vanavond om 18.00 uur. Gelukkig hielpen beide broers mee met het inladen, dat scheelde een stuk. Helaas moesten we ze thuis met z’n tweeen uitladen!
Nu is het half 8 en zitten we gesloopt maar voldaan aan een lekker koud biertje. Volgende week zaterdag gaan we de rest ophalen. Nog eens 2000 stuks.

Alhoewel we erg moe waren gisteravond vonden we wel dat we een dineetje hadden verdiend. Dus wij lekker uit eten in Castel Boglione. Dit is een dorpje zo’n 20km bij ons vandaan en je kan er lekker vis eten. Uit eten betekent eigenlijk altijd dat we een eindje moeten rijden, tja dat heb je als je in de “campagna” woont. Gister was het 8 maart, oftewel Internationale Vrouwendag. In Italie heet het “Festa della Donna”. Het is een echt feest, het hele restaurant zat dan ook bomvol. Het is de gewoonte op deze dag je vrouw, vriendin, tante of nicht een bosje bloemen te geven, het liefst mimosa. Alle aanwezige vrouwen kregen gisteren dan ook een bosje mimosa aangeboden.

Door alle grote werkzaamheden blijft het snoeiwerk dit jaar een beetje liggen. Dus ik had het plan opgevat om vandaag de kleine wijngaard te gaan snoeien. Maar om een uur of 12 begint het toch een te hozen, echt niet normaal. Ik gauw naar huis, we gingen toch pranzo-en, maar het bleef de hele dag regenen dus het snoeiwerk is nog niet af. Signor Ferri is aan het stucen onder de eerste portico. Het stucen gaat hier niet met een kant en klaar produkt. Signor Ferri (40 jaar ervaring) mengt en zeeft kalk, cement en zand en maakt hier mortel van. De zeef had ie bij zijn buurman geleend, want die hadden we niet. We hebben gekozen voor een rustieke uitstraling, met andere woorden een vrij grove korrel. Nou ja, eigenlijk was het geen kiezen, signor Ferri bevool het aan en dan doen we dat hé.
JP heeft het graafwerk in het “hondenhok” af en is bezig met het aanleggen van de riolering. En ik? Ik zit lekker binnen met de hondjes en maak teksten voor de website. Ook belangrijk toch!

In tegenstelling tot gisteren was het vandaag echt schitterend weer, wat een verschil. Natuurlijk naar de markt, het is tenslotte dinsdag. Ik heb vandaag pangasiusfilet meegenomen. Niet echt italiaanse vis, maar wel lekker. Op het Heinekenplein maakten we dit altijd met sesamzaad, sinaasappel en ketjap. Rijst en sla erbij en smullen maar. Dat gaan we dus vanavond eten. Soms willen we gewoon een beetje wat anders dan italiaans, gisteren hebben we zuurkool met worst gegeten, heerlijk! Als we naar Nederland gaan nemen we zulke dingen mee. Ook oosterse kruiden staan altijd op het lijstje, die kan je hier absoluut niet krijgen. (en helaas ook geen drop en zoute haring, maar ja, je krijgt er heel veel andere mooie dingen voor terug)

Vandaag stond in het teken van Bella haar operatie. Het is toch anders dan in Nederland, je hoopt maar dat je alles goed verstaat. En je wilt natuurlijk het allerbeste voor je hond, dat maakt het allemaal extra spannend. Om 15.00 uur moesten we haar brengen, ze kreeg de verdoving in de wachtkamer en werd al snel heeeeel erg ontspannen. Daarna brachten JP en de dierenarts haar naar de operatietafel. En dan maar afwachten, om 17.00 uur mochten we haar weer ophalen. Nou ze liep alweer, wel een beetje wankel, maar toch. We hadden haar mand meegenomen en hebben haar met mand en al in de auto gezet. Daarna hebben we medicijnen gehaald. Anders dan in Nederland krijg je de medicijnen niet bij de dierenarts maar moet je die in de apotheek halen, dezelfde apotheek als voor mensen! Ook kregen we een pijnstiller mee, een injectienaald! Dus ik zeg tegen de dierenarts, dat kan ik niet hoor. Tu non sei capace? Nou dan deed ie het wel even voor met een zoutoplossing. Ik zeg tegen JP, dat moet jij dan maar doen hoor. Wat ben ik toch een held hé. Nu zijn we lekker thuis en slaapt ze. Overigens waren de 2 pups in haar buik al dood voor de operatie.

JP heeft inmiddels de riolering aangelegd in het “hondenhok”, oftewel appartement 2. Samen hebben we de buizen aan elkaar gelijmd. Dat is toch troep, het is oranje en JP zijn vingers zijn niet schoon te krijgen. Daarna moet het betonijzer gelegd worden. Dit vlechten we zelf. Normaal help ik hem hiermee, het is niet heel erg zwaar werk, alleen krijg je een beetje kramp in je bovenbenen door het gehurkt zitten. Maar gisteren en vandaag was ik niet top, een beetje grieperig. Dus JP was de klos en heeft alles alleen gevlochten. Volgende week laten we SEP komen om het beton te storten. En dan is het “hondenhok” gefundeerd als nooit tevoren, dat gaat weer 200 jaar mee. Als het beton is gestort noemen we het ook geen hondenhok meer maar wordt het officieel appartement 2!

Toen we hier kwamen wonen is bijna het eerste wat we hebben gedaan, het binnenterrein laten afgraven. Er is zo’n 2 meter grond verplaatst (250 kuub!) Vandaar dat er nu op het hele terrein trappen en trappetjes zijn. Net voor JP zijn 40ste verjaardagsfeest hebben JP en Jeroen de grootste trap van 8 treden gestort. Daarvoor liepen we hier over een plank, maar het leek ons een beetje gevaarlijk als onze gasten ’s avonds laat na een wijntje of wat over die plank naar beneden moesten. Maar ja, beton blijft beton dus die trap (net als alle andere terrassen) moest nog bekleed worden met natuursteen. Nou hebben we de beste steenzetter van Melazzo en omstreken in dienst, dus dat is geen probleem. Signor Ferri zet in één dag 3 treden perfect in het natuursteen. En mooi dat het wordt! Nog even ter info: boven het muurtje komt een plateautje met onze wijnpers.
En die vlechtmat bij de bovenste trede is tegen hondjes die gewend zijn om per dag ongeveer 1000x over die trap te lopen!

Het waren er uiteindelijk 4363! Waar heb ik het over? De “coppi” oftewel de dakpannen. Vanmiddag om 16.00 uur waren we klaar. (en kapot) Op de terugweg van ons eerste ritje vanmorgen hoorden we een knal, oeps, lekke band (het bleek een ontplofde band van de kar) Auto aan de kant en de krik onder de kar. Gelukkig hebben we een reserveband op de kar bevestigd, dus het leek geen probleem. Maar wat bleek, de sleutel die bij de krik zit is voor de autoband en niet voor de band van de kar. Dus kar afkoppelen en JP met de auto naar huis. Al met al een oponthoud van dik een uur.
En nu zitten we lekker aan een biertje en een wijntje bij een warm kacheltje. Vanavond gebeurt er niet veel meer!

Het voorjaar begint nu echt door te zetten. Overal verschijnen de eerste bloemetjes, het gras begint te groeien en geeft het landschap al weer een prachtige groene glans. De eerste fruitbomen staan in bloei, ook in onze boomgaard. De amandelbomen zijn altijd het eerste, ze hebben witte bloesem. Daarna komen de appel- en perenbomen. De perzikbomen vind ik het mooiste, ze zijn prachtig rose. De temperatuur begint aardig op te lopen, vanmiddag op ons nieuwe terras was het zo’n 20 graden. Laat de zomer maar komen!

De trap is klaar, dus de volgende klus. We willen graag een openhaard op ons terras voor de slaapkamer. Wij zien dat helemaal voor ons, in het voor- en najaar toch lekker op terras omdat je een vuurtje kan stoken. En je kan er ook nog in bbq-en. We hadden al gezien dat er een schoorsteen liep alleen wisten we niet precies hoe of wat. Signor Ferri breekt gewoon alle bakstenen uit de muur en ja hoor daar was de schoorsteen, moet je zien wat een gat. Nu gaat ie binnen en buiten een openhaard maken. Romantisch toch, een slaapkamer met openhaard! Boven in de schoorsteen zaten grote nesten van calabrones. Dit zijn wespen maar dan 3 of 4x zo groot en dan overdrijf ik echt niet. Degenen die op JP zijn verjaardag zijn geweest weten dat ik niet lieg. We hebben de nesten verwijderd, ik hoop dat ze niet meer terug komen.

Vandaag heb ik de keukenvloer in de olie gezet. Toch een klusje van 3 uur. Maar als je weet wat er inmiddels allemaal met die vloer is gebeurd! Wij wilden beneden echte oude tegels. Uiteindelijk hebben we ze gevonden in Beviglio. Ze kostten een godsvermogen, maar ja, wat wil je met antieke tegels. Toen moesten we iemand vinden die ze wilde zetten op de ouderwetse manier, dat wil zeggen in een cement laag van 8 cm, direct op de vloerverwarming. Eindelijk na maanden zoeken vonden we een tegelzetter die bereid was de tegels direct op de vloerverwarming te zetten. (dat bleek een enorm probleem, dat systeem kennen ze hier namelijk nog niet) Daarna hebben we de vloer zelf gevoegd. Dat moest met puur cement. Met een maatbeker goten we het tussen de voegen, dat ging makkelijk, maar daarna moesten we de voegen erin borstelen en ze droogden als een gek. We hadden in één keer de hele keukenvloer gedaan, nou om 11 uur ’s avonds waren we nog aan het borstelen. Met als gevolg dat niet alle voegen er netjes in lagen. Dit zagen we de volgende morgen, konden we de helft er weer uitjekkeren en opnieuw doen! Daar word je niet blij van zal ik maar zeggen. Toen alles droog was moest de cementsluier verwijderd worden. Pas na 2 keer zag de vloer er weer goed uit. En nu dan eindelijk het eindprodukt erop. Twee maal met lijnolie gemengd met terpetine en dan nog twee keer met alleen lijnolie. Ach ja, het is effe werk maar dan heb je wel een vloertje!

Terwijl ik eerst naar het dierenasiel ben geweest, daarna de vloer voor de 2e keer in de olie heb gezet, Signor Ferri de “caminetto” afmaakt, is JP begonnen met de eerste kamer boven. Dit wordt een slaapkamer met badkamer en suite. Hij haalt eerst de vloer eruit. Er liggen vreselijk lelijke jaren-60 tegels. Gelukkig zijn ze niet in het cement gelegd maar gewoon op een zandvloer (dit deden ze vroeger om kosten te besparen, zand is goedkoper dan cement) Maar ja, hoe krijg je al die tegels en zand naar beneden? Nou dan maak je een glijbaan! Wat heeft ie weer een constructie bedacht. Beneden staat een kruiwagen die alles opvangt (of in ieder geval het grootste gedeelte) Vanavond om half 6 was de vloer eruit en afgevoerd.

Op Goede Vrijdag wordt er in Italie gewoon doorgewerkt, in ieder geval door ons. We gaan weer zagen in ons bos, want over precies 10 dagen mogen we niet meer kappen. Dit in verband met de dieren. De vogeltjes beginnen weer nesten te maken, de herten worden bronstig etc. Het is gelukkig alweer mooi weer, dus geen straf om buiten te zijn. Om 12 uur gaan we pranzo-en bij Lo Spinone, zoals iedere vrijdag. Na het eten komt nonna even aan tafel, ze heeft een potje zelf ingemaakte pepertjes met ansjovis, olijven en kappertjes voor ons voor Pasen. Heerlijk! Daarna drinken we aan de bar lekker een espresso met een stukje chocola. Ook hier wordt heel veel chocola gegeten met Pasen. In alle winkels vind je enorme paaseieren, varierend van 3 euro tot 20 en meer. Deze worden vooral kado gedaan aan kinderen. Paasbrood heet hier “la colomba” (vredesduif) en wordt als dessert gegeten. Je hebt ze in alle soorten en maten, in allerlei smaken. Van Lo Spinone kregen we een kleintje kado (precies voor 2 personen), een zogenaamde colombina. (zie foto)

Deze week zijn we dan ook eindelijk boven begonnen. Hier komen de slaap- en badkamers, 3 slaapkamers met een badkamer en suite en 1 slaapkamer met een aparte badkamer. Vanuit de benedenverdieping zijn alle leidingen, zoals gas, water en elektra al aangelegd. JP heeft de vloer eruit gehaald en al het puin afgevoerd (zie glijbaan van donderdag) Vandaag heeft ie een deel van het stucwerk er afgehaald. Alle kamers zijn gestuct met kalkcement en hebben een hele aparte groene kleur (understatement) Nu komt het natuursteen weer tevoorschijn. En zo vonden we vandaag een andere doorgang en een prachtige kastanjehouten balk. Die laten we dan ook mooi zitten.

1e Paasdag en we zijn uigenodigd bij onze buren, Teresa en Piero voor de paaspranzo en dat betekent veel, heel veel eten. We worden rond 12 uur verwacht. De nicht van Piero, Anna en haar man, Fiori zijn er ook. We beginnen met een eigengemaakt aperitief gevolgd door een schaal met artisjokken en olijven, gevulde eieren met tonijn, salami crudo en cotto, gefrituurde koekjes van ei, kaas en erbette (groente geplukt op het eigen terrein), groene asperges gerold in ham in een kaassaus uit de oven en gefrituurde stukjes kipfilet ingelegd in het zuur met salie. En dit waren nog maar de antipasti (voorgerechtjes). Wij zijn er inmiddels aan gewend. Het is zaak niet teveel op te scheppen. Maar dat blijft moeilijk als de gastvrouw (en heer) steeds zegt: prendi, mangi!
Na de antipasti volgt de primo, eigengemaakte pasta (ravioli deze keer) gevuld met een mengsel van varkens- en rundvlees en konijn. We konden kiezen tussen ravioli met wijn of met salvia e burro. De wijn moest je zelf toevoegen uit de fles die op tafel stond. (zie foto)Daarna kregen we natuurlijk ook nog een portie met salie en boter. En we hebben vandaag geleerd dat je op pasta met wijn absoluut geen kaas doet en op pasta met salie en boter juist weer wel.
De secondo, het hoofdgerecht was konijn met ham en pancetta (een soort rollade) geserveerd met een torta verde, een hartige taart met spinazie, kaas en ei. En toen ploften we zo ongeveer. Maar natuurlijk volgde er nog de dolce, deze keer panna cotta, ijs en colomba, het italiaanse paasbrood in de vorm van een vredesduif, vergezeld van een glas Brachetto, een rode dessertwijn die alleen in de omstreken van Acqui Terme wordt gemaakt. Tot slot nog fruit en koffie met grappa. En dan is het half 5 en zitten we propvol. Maar wat kan Teresa goed koken en wat was het weer beregezellig ook al gaat alles in het italiaans. We voelen ons echt een deel van de familie en dit soort dingen maakt het leven in Italie heel speciaal.

Na het eetfestijn van gisteren doen we het vandaag heel erg rustig aan. Het is geweldig weer, dus we zitten lekker op ons nieuwe balkon te genieten van het uitzicht en de komende lente. De hondjes liggen ook heerlijk in de zon.

De wekker staat op 6 uur, want …. SEP komt dan eindelijk. Ze zouden al vorige week komen, maar ja, afspraken maken is moeilijk. Of eigenlijk, nee zeggen is moeilijk dus zeggen ze altijd ja en komen niet. Vrijdagmiddag zijn we samen even naar het kantoor van Franco gereden en daar waren ook de mannen die altijd het beton bij ons brengen. En dan vraag IK of ze dinsdag kunnen komen. Nou, voor de signora (helaas ben ik geen signorina meer) komen ze wel hoor. Afgesproken dus. Heerlijk land dat Italie, goed voor je vrouwelijke ego. Ze waren er stipt om 7 uur, zoals afgesproken. Een betonwagen met beton en een betonwagen met een pomp. Ter plaatse pompen ze het beton in de wagen met de pomp. Die pomp is echt megalang, zo’n 20 meter. Eerst boven op de portico beton gestort (zie foto) Je ziet de pijp links van JP. Daarna binnen in appartement 2. Binnen een uur waren ze klaar en was er 9 kuub gestort. Maar dan moet er nog uitgevlakt worden met hark en rij. Het terras moet onder afschot, het appartement precies waterpas. Dat duurt nog eens 2 uur. Om 10 uur klaar dus tijd voor koffie!

Vandaag kwam er weer een Franco langs. Hij is een aannemer die het dak voor ons gaat vervangen. JP wilde zelf het hout bestellen in Sassello, bij Roberto, die heeft nl. het mooiste kastanjehout wat je maar kan bedenken (zie foto, een blak van ruim 4 meter en meer dan 100 kg). Alleen is Roberto erg italiaans, een offerte duurt minimaal 3 weken en een levering nog veel langer. De vraag is dus of je hier wel van op aan kan. Als Franco begint aan het dak en er staat een kraan dan moeten we wel zeker weten dat het hout er is! Toevallig had Roberto vanmorgen gebeld met het bedrag van de offerte. Volgens Franco kon dit goedkoper dus is ie met JP naar een andere (zijn) leverancier geweest. En inderdaad, de prijs was beter en … ze leveren binnen 14 dagen. Franco heeft goede ervaringen met dit bedrijf. Een ander voordeel is dat het maar een paar kilometer bij ons vandaan is. Sassello is algauw 40km en als je wat tekort komt is dat een heel eind. Waarschijnlijk kiezen we voor dit bedrijf. Stel je voor, dan kunnen we al over een kleine maand met het dak beginnen, geweldig.