THE MAKING OFF
JULI 2008
| ||
 Gisteravond met een geladen auto en kar zo rond een uur of 9 weer thuis gekomen. Meteen de honden opgehaald uit het pension. Gezin weer compleet. [behalve Dodo, maar die hebben we vandaag opgehaald] De wekker stond natuurlijk weer op 7 uur, viel niet mee! De hele dag is er weer gemetseld. Morgen moet de muur waar het dak op komt op hoogte zijn [aan de binnen en buitenkant] Daartussen wordt betonijzer gelegd en daarna wordt het vol gestort met beton. Dit is echt een “ijzeren” constructie en is zelfs [officieel] aardbeving bestendig! Daarna worden de balken geplaatst en kunnen de planken erop. Dan komt er weer schot in de zaak. Ik heb gemaaid vandaag. Zag helemaal groen. We hebben zo’n megastrimmer, nou dat wil wel. Mijn benen zitten vol blauwe plekken. Tja, moet je maar een lange broek aantrekken. [met deze temperaturen] En zo rond een uur of 5 ben ik lekker met de hondjes naar de rivier gelopen om te zwemmen. Voor hun geweldig, voor mij ook! Lekker even opfrissen, alhoewel het water inmiddels gewoon lauw is. | ||
| ||
 Op een dak horen natuurlijk ook schoorstenen. En aangezien wij openhaarden en kachels hebben moeten we beslissen waar we die “camini” willen hebben. In eerste instantie komen er 4. Eén boven de keuken voor de houtkachel, één boven de slaapkamer want daar komt een openhaard binnen en een barbecue buiten, één boven een andere slaapkamer want daar willen we waarschijnlijk ook een openhaard maken en één voor het rookkanaal van de CV ketel. Tja, en hoe maak je dan zo’n schoorsteen. Er zijn natuurlijk duizenden mogelijkheden. We hadden dan ook al een aantal foto’s genomen in de loop van de tijd van schoorstenen die we mooi vonden. Het is uiteindelijk een mengseltje geworden van eigen ontwerp en het ouderwetse jatwerk. Ze zijn gemaakt van oude bakstenen [uit ons eigen huis] met boven op een dakje van coppi. En ik moet eerlijk zeggen, we hebben de mooiste schoorstenen van Piemonte en dat vinden de jongens ook! | ||
| ||
 Vanmorgen hebben de mannen de “cordolo” aangebracht [weten jullie nog?, de ring van betonijzer tussen de binnen- en buitenmuur] en daarna is JP begonnen met beton te draaien. Helemaal in zijn eentje heeft ie 35 zakken cement gedraaid [ruim 3 kuub!] Ik stond inmiddels op de steiger om de muur aan de oostzijde schoon te bikken. Ruud en Wil zijn ook in het land en dus hebben we samen heerlijk gepranzo-od. ’s Middags hebben de mannen het betonstorten afgemaakt en ik de muur. Om 6 uur waren we gaar en klaar! Lekker een biertje genomen en sterke verhalen verteld. En JP heeft nog een rondje op Franco zijn motor mogen rijden en dat is wel heel speciaal. Ik weet dus eigenlijk niet welke foto ik moet plaatsen. Van de “cordolo”, van het betonstorten met Mauri bloot en zonnebril [erg sexy!] Ruud en Wil bij ons eigen restaurantje Lo Spinone, JP met ontbloot bovenlijf [heerlijk] op Franco zijn motor. Tja, dat leven in Italie valt echt niet mee! | ||
| ||
 De zaterdag is gebruikt voor kleine klusjes, zoals het afmaken van de keuken. We hadden uit Nederland nog een keukenkastje meegenomen en die kon nu geplaatst worden. Daarna de plinten erop en toen was eindelijk de keuken helemaal klaar! ’s Avonds zijn we naar Ponzone geweest met Willy en Ruud. Daar was een “festa gastronomica”, oftewel een feestje met veel eten en drinken. Er stonden verschillende Pro Loco’s die hun specialiteit verkochten. We hebben gebakken inktvisringen, ravioli, worstjes, gemarineerde kip en crepes met Nutella gegeten en natuurlijk Dolcetto gedronken. Een heerlijke avond met super weer en gezelschap! | ||
| ||
 Vrijdag hebben de mannen de cordolo afgemaakt zodat ze vandaag konden beginnen met de “mensola”. Wat is dat nou weer? Op de natuurstenen muur komt een natuurstenen rand waar op weer de balken komen te rusten. Dit is echt de ouderwetse en dus originele methode. Tegenwoordig laat men vaak de balken over de muur uitsteken [het zogenaamde Zwitsers dak] of metselt men bakstenen op de rand. Platte grote stukken natuursteen zijn namelijk niet makkelijk te vinden. Gelukkig hebben wij zelf in de loop van ons project steeds dergelijke stenen apart gelegd zodat we ze nu zo kunnen pakken. En dus krijgen wij een origineel Piemontees dak! | ||
| ||
 Nu de mensola klaar is kunnen de balken geplaatst worden. Het wordt een echt kunstwerk. Alle muren zijn scheef dus is het een hele uitrekenerij om in ieder geval het dak recht te krijgen! De hoek, waar onze slaapkamer komt, is echt ingenieus, hier lopen allerlei balken kris kras door elkaar heen, maar allemaal met een functie. En als wij dan over een tijdje in onze nieuwe slaapkamer in ons bed liggen kunnen we hier van genieten en natuurlijk ook van het uitzicht. | ||
| ||
 Terwijl de mannen verder balken plaatsen, werken wij aan de muren. Eerst heb ik de oostzijde helemaal schoongemaakt. Dat wil zeggen al het stucwerk er af gebikt en daarna de voegen eruit gehaald. Dan komen er ook veel stenen los en vinden we nesten van vogels, calabrones en eekhoorntjes [vol met lege nootjes] in de muur. Die gaten heeft JP allemaal weer dichtgemaakt. 5 kruiwagens cement gingen er vandaag in. Gisteren ook al een aantal en dit is alleen nog maar de oostzijde. Vanmorgen heb ik de noordkant voor een kwart schoongemaakt en vanmiddag [na een heerlijke pranzo in Monastero Bormida met Maaike] de muur boven de keuken. Mijn handen doen nu wel zeer alhoewel ik al heel veel eelt heb. Met het dichtmaken van de “buchi” [gaten] kwam JP een nestje tegen met prachtige “azzuri” dus blauwe eitjes. Wij denken dat het van een vinkje is. Helaas komen deze niet uit, het nest was verlaten. Dodo vond het enorm interessant, wat is het toch een rover! | ||
| ||
 Het was weer zeer warm vandaag, ik denk dat we de 35 graden makkelijk hebben gehaald. En ga dan maar eens de hele dag boven op een dak werken! De mannen zijn niet meer “bronzati” maar echt “neri”, ook al mag ik dat niet zeggen. De laatste balken worden gelegd en ook de muur boven de portico wordt afgemaakt. JP en ik zijn begonnen met het voegen van de muur aan de oostzijde. Emmers met cement, een voegmes en een troffel is alles wat je nodig hebt. En het gaat ook best snel, alleen zijn het ook heel veel vierkante meters [zo’n 400m2]. Weer een kwestie van volhouden! | ||
| ||
 Het dak gaat dicht vandaag! En dat met temperaturen boven de 35 graden en zonder een zuchtje wind. Wij staan in de ochtend aan de noordkant te voegen [lekker al’ombra] en ’s middags na de pranzo aan de oostzijde, weer lekker in de schaduw. Dan is het nog wel vol te houden. Maar petje af voor de jongens op het dak! | ||
| ||
 Na nog een ochtend voegen [JP dan hé] hebben we ’s middags Nederlandse vrienden bezocht die een prachtige B&B hebben in Olmo Gentile www.borgovallone.com Ze zijn dit seizoen voor het eerst open en hebben het gelukkig hartstikke druk. Op de terugweg naar huis rijden we langs Denice. Dit is een klein dorpje met allemaal natuurstenen huizen. Mauri had gezegd dat we daar eens moesten gaan kijken in het kader van JP zijn voorkeur voor “pietra e castagna”. En ook niet onbelangrijk, je kan er heerlijk eten in restaurant “Belvedere”. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen konden we het restaurant niet vinden. Nou is Denice niet heel erg groot [ik denk 300 inwoners] dus het bestaat niet dat we het niet zouden kunnen vinden. Na wat vraagwerk kwamen we er uiteindelijk toch. Deur dicht, terras gesloten! Toch maar even binnen gekeken. Gewoon open dus hé, weer echt op zijn italiaans. Dus ik vraag om een tafel voor 2, nou dat was een groot probleem want we hadden niet gereserveerd. Ik een beetje doordrammen en uiteindelijk bleken ze toch bereid een extra tafeltje neer te zetten. Of we een kwartiertje hadden, dan konden zij de tafel gereed maken. Natuurlijk, dus wij nog een rondje gelopen. Komen we terug en vraag ik waar onze tafel is, zegt ze doodleuk, ga maar zitten waar je wilt. Kijk, dat is nou weer typisch italiaans, problemen maken om problemen te maken en daarna doen alsof er niks aan de hand is! We hebben overigens heerlijk gegeten, we gaan er zeker nog eens naar toe, maar dan zal ik wel even van te voren reserveren! | ||
| ||
 Van sommigen krijg ik klachten dat ik te weinig van de bouw laat zien [hé Ruud] en anderen vragen juist weer hoe het gaat met het dagelijks leven. Je doet het ook nooit goed. En omdat ik vandaag was vergeten foto’s te maken moeten jullie het toch echt doen met een verhaaltje over de “orto”. De echte fans weten dat de “orto” de moestuin is. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik dit jaar heel erg weinig aan de orto gedaan heb. De opbrengst daarentegen is geweldig. Ik heb volop rode en gewone uien en ook de knoflook is ongelofelijk goed gelukt. Zoals mijn buurvrouw Teresa had gezegd heb ik ze 11 november geplant en kijk naar het resultaat. Ik had ook “piselli” [doperwten] gezaaid en daar heb je dan net één maaltje van, lachen man. Daar moet je dus eigenlijk een bunder van planten. Maar ze zijn wel geweldig lekker. En de “zucchine” nou daar word je dus niet blij van, iedere dag heb ik wel een stuk of 5 van die courgettes. Eet dat maar eens op. Dus als we op visite gaan neem ik standaard een tas vol zucchine mee. Ze hebben ze waarschijnlijk zelf ook en zitten met hetzelfde probleem, maar ik ben er in ieder geval van af, hahaha. | ||
| ||
 En dan vandaag speciaal een verhaaltje voor Tante Truus en Ome Feike. Gisteren waren mijn nicht Jolanda met haar man Wubbe en zoon Mauren bij ons te bbq-en. En wat een gezellige avond hadden we. JP heeft zich uitgesloofd achter de grill en we hebben heerlijk gegeten en veel gelachen. Enne, sorry hoor, pas na 14 dagen mag ook Wubbe op de weblog. Zo weer goed Tante Truus? | ||
| ||
 Maar er is gisteren natuurlijk ook hard gewerkt. “La guaina” is bevestigd [een soort ademend plastic doek] en ook zijn ze begonnen met de isolatieplaten. JP heeft de dakgoten besteld en als het goed is kunnen die deze week nog opgehangen worden. Dan is het een kwestie van dakpannen leggen. Half volgende week moet het dak dan eindelijk af zijn en kunnen we beginnen met het dak van de schuur. Ondertussen voegen JP en ik ons suf. Gaat hartstikke goed, gewoon een kwestie van volhouden. | ||
| ||
 De mannen hebben vandaag de rest van het isolatiemateriaal op het dak getimmerd. Daarna konden de dakgoten worden bevestigd. Gisteravond heeft JP de goten besteld en dan zijn ze normaal gesproken de volgende middag klaar. Echter, ons huis is niet recht, heb ik volgens mij al eerder gezegd, dus onze hoeken zijn GEEN 90 graden. En ja, dan is het weer specialistenwerk en dat duurt een week. Maar daar hadden we geen tijd voor dus Franco zegt, dat kan ik zelf wel. Breng de goten maar dan las ik ze aan elkaar. Er wordt een “nipote” gebeld [een neef] want die heeft natuurlijk zo’n lasapparaat. Dus Franco ’s middags lassen, vertelt ie bij de koffie dat dit de eerste keer is dat ie dat doet! Hebben wij weer. En nou maar hopen dat ze waterdicht zijn! | ||
| ||
 De mannen gaan verder met het bevestigen van de dakgoten en plaatsen daarna de “ondoline”, de golfplaten, waarop de coppi komen. Wij voegen stug verder en daar is de foto ook van. Je ziet de donkere delen, die zijn net gevoegd, puur zandcement met een beetje kalk. Als alles droog is dan is de voeg licht grijs, niet te opvallend maar wel mooi. Onze handen zien er inmiddels niet uit, helemaal droog en stuk. Met handschoenen werken is nu geen optie, veel te warm. Dus ’s avonds insmeren met uierzalf. Dat werkt altijd! | ||
| ||
 De mannen maken het dak officieel waterdicht! Alle golfplaten liggen erop. Om 12 uur gaan we natuurlijk pranzo-en bij Lo Spinone. We krijgen slecht nieuws. Nonno is afgelopen maandag overleden. We wisten natuurlijk al dat hij erg ziek was en sinds 2 weken in coma lag. Hij had leukemie. Nonna was erg overstuur dus daar hebben we een tijdje naar geluisterd. Tja, wat moet je zeggen! ’s Middags zijn de mannen begonnen met het bevestigen van de palen waarop de “coppi” komen. [ons mooie overdekte terras boven de portico en trap] Dit komt maandag wel klaar denk ik, maar nu eerst weekend. We zijn moe want we hebben hard gewerkt in hoge temperaturen. | ||
| ||
 Ieder weekend zijn er in de omgeving “Sagre e Feste”. Als de krant op vrijdag komt kijk ik direct waar we eventueel naar toe kunnen. Deze keer zijn we naar Casteletto d’Erro geweest. Een dorpje hoog in de heuvels zo’n 10 km bij ons vandaan. Alles gaat om eten en drinken. We beginnen natuurlijk met antipasti, daarna tagliatelle ai funghi [JP] en cagnoletti al ragu [voor mij] en als hoofdgerecht salsiccia en carne di vitello met patatjes. Samen met [2] flessen Barbera voor € 30! En dat aan grote lange tafels in de buitenlucht. Genieten toch. | ||
| ||
 Alle palen voor het dak van de portico en voor boven de trap zijn bevestigd. Ook is er weer een deel van de noordmuur kaal gemaakt en zijn de voegen uitgekrabt. Morgen gaan we weer voegen. Ondertussen is Jeroen ook aangekomen. 3 weken meewerken en dan al binnen één uur een blaar. Komt helemaal goed! [was vorig jaar namelijk ook zo] Kunnen we ook eindelijk weer eens in de hottub. Jeroen is namelijk expert in het opstoken van de tub. Dat wordt genieten de komende weken. | ||
| ||
 Nu we met z’n 5-en op de bouwplaats werken gaat het helemaal hard. De mannen maken het eerste deel van de overkapping af. JP oppert dakpannen [geel-rood gemengd natuurlijk] en de mannen slijpen ze op maat waar nodig en leggen ze neer. Mauri is niet meer bruin maar rood. Jeroen en ik voegen lekker door. Jeroen de hele dag! ik alleen ’s middags want ik moest ’s ochtends natuurlijk eerst naar de markt. Wat een straf! 12 emmers cement hebben we gevoegd en dat is heel veel. De muur wordt een plaatje. En ondertussen heeft Jeroen ook nog de hottub schoongemaakt, gevuld en opgestookt. Pas rond een uur of 7 waren we klaar en konden we lekker genieten van het warme water. Ondertussen de bbq opgestart. Kijk, met Jeroen in de buurt is het gewoon vakantie! | ||
| ||
 Als je hard werkt tot een uur of 7, daarna nog in de hottub “moet”, het eten nog klaar moet maken, courgettes die al gekookt zijn nog in moet maken en vijgen moet verwerken die je ’s middags hebt geplukt om jam met gember van te maken, dan lukt het niet meer om een verhaaltje te schrijven. Vandaar weer veel te laat de belevenissen van gisteren. Jeroen en ik voegen stug door, we maken de muur op de noordkant bijna klaar [morgen nog een heel klein stukje] JP ruimt om de vrijstaande schuur alles op. Dit weekend willen we daar steigers gaan zetten zodat we volgende week met het dak van deze schuur kunnen beginnen. De mannen leggen coppi, heel veel coppi. Honderden gaan er op dit stuk van het dak. Morgen de laatste 500 dan is het dak helemaal klaar. En wat is het mooi! | ||
| ||
 De noordkant is klaar voor wat betreft voegen. De schuur staat vrij alhoewel het wel een rubsband heeft gekost [we moeten Dirk Boersen even bellen]. En de mannen hebben vandaag de “coppone” gelegd. Wat zijn dat? Nou, in het italiaans eindigt alles wat klein is op “ino” of “issimo” en alles wat groot is op “one”. Dus onze nokpannen [die dus duidelijk veel groter zijn dan een normale coppo] heten “coppone”. En deze nokpannen zijn echt goud waard want ze kosten € 14! per stuk. [misschien weten jullie nog dat we voor de normale coppi gemiddeld 0,40 cent hebben betaald]. En hoe komt dat nou. De coppone worden in het cement gelegd, dat kan je ook zien op de foto. Dus zijn ze heel moeilijk heel te verwijderen van de daken. Met andere woorden, ze zijn schaars. Tja, en wat schaars is, is kostbaar. Weer wat geleerd! | ||
| ||
 EN DAN IS VANDAAG EINDELIJK HET DAK AF! EN WAT EEN MOOI DAK HEBBEN WIJ, HET MOOISTE VAN HEEL PIEMONTE. We hebben heel erg hard gewerkt om alles vandaag voor elkaar te krijgen en uiteindelijk vanmiddag om een uur of half 4 was het dan zover, het dak was klaar voor de eindinspectie, aldus Franco. Wij hebben gecontroleerd en alles goed bevonden. Wel waren er nog een aantal coppi stuk, omdat ze er nog op moesten lopen om de coppone te plaatsen. Die hebben we allemaal vervangen en uiteindelijk hebben we gezamenlijk de Italiaanse en Nederlandse vlag gehesen op het hoogste punt van het huis, de camino. En wat een mooi plaatje was dat, alle 4 zo trots als een pauw. Daarna hebben we een fles champagne opengemaakt, geschonken door onze hele lieve Belgische vrienden voor een “speciale gebeurtenis”. Nou, dit was wel zo’n speciale gebeurtenis. Er is veel gebeurd, er is veel fout gegaan, maar gelukkig ook heel veel goed, er is ellende geweest vanwege de buren, het weer is heel slecht geweest, maar er zijn heel veel mooie reacties binnen gekomen en al met al zijn we ontzettend trots op ons dak. En we zijn ook heel erg trots op onze bouwvakkers, “onze mannen”, Franco en Mauri, die zich helemaal suf gewerkt hebben en onze harten hebben gestolen. Gelukkig zijn ze er maandag weer, dan beginnen we aan het dak van de losstaande schuur. | ||
| ||
 Het was het weekend van de feestjes. Zaterdagavond zijn we met z’n 3-en uit eten geweest. We vonden dat we dat wel hadden verdiend na al dat harde werken met het dak als mooi eindresultaat. We zijn naar Bistagno gereden en hebben daar bij restaurant Del Pallone heerlijk vis gegeten. Het restaurant is recent heropend en heeft een niet typische Piemontese keuken. Dat is weer eens wat anders. We hebben heerlijk gegeten. Zondagmiddag zijn we naar Ton en Johanna geweest. Zij gaven een feestje omdat ze eindelijk weer een beetje alles op de rit hebben na die verschrikkelijke overval van vorig jaar. Wij hadden een vaatje haring aangeboden dat JP ’s ochtends thuis al had gesneden. Ze waren verrukkelijk [de haring bedoel ik] Veel mensen gesproken die we nog niet eerder hadden gezien. Onwijs gezellige avond. Gelukkig hadden we een taxi naar huis! Bedankt weer hé Jeroen. | ||
| ||
 Na die feestjes valt het niet mee maandagochtend. En het is ook nog eens heel erg warm, benauwd eigenlijk. De mannen breken de steigers af rondom het huis zodat die gebruikt kunnen worden voor de schuur. En dan zien we eigenlijk voor het eerst hoe mooi het huis geworden is. Zo zonder steigers komt alles tot zijn recht. De portico’s met de mooie overkappingen van coppi en de noord en oostmuur al helemaal gevoegd! Echt prachtig. De hele omgeving noemt het huis steeds ” un castello”, nou daar lijkt het nu inderdaad wel op. Aan het einde van de dag hebben Jeroen en ik weer een deel gevoegd en staat de steiger rondom de schuur 3 hoog. We zijn kapot! | ||
| ||
 Waar moet ik beginnen. Er is weer zoveel gebeurd vandaag. De mannen hebben ’s ochtends de laatste steigers opgebouwd. Jeroen is al begonnen met het afbikken met de boorhamer van de zijmuur. ’s middags is de kraan op zijn nieuwe plaats gezet. Onze buurman “Pepe” moest er weer aan te pas komen met zijn tractor want onze Carraro trok het niet. Ik heb Jeroen ’s middags geholpen, hij jekkeren, ik de voegen eruit bikken met het pikhouweeltje. Inmiddels was er ook begonnen met het verwijderen van de dakpannen. Die dakpannen konden onze Nederlandse overburen, Guus en Sil, weer heel goed gebruiken. Dus rond een uur of 4 kwam Guus met 2 maten de dakpannen ophalen. En om 6 uur? Tijd voor een biertje met z’n allen en dan maar sterke verhalen vertellen in het Italiaans. Erg gezellig. En dan moet je ook nog in de hottub en daarna bbq-en. Tja, het is net zoals een van Guus zijn vrienden zei: “Jullie hebben hier wel een fantastisch leven”. Waarop ik antwoordde: “Maar we moeten ook heel hard werken”. En dat geloofde natuurlijk niemand, hahaha. | ||
| ||
 Het was vandaag echt heel erg warm, maar we gaan gewoon door met afbikken en slopen. JP neemt de boorhamer, ik doe de voegen en Mauri en Franco halen het dakhout eraf en zijn daarna de hele middag bezig een betonnen rand te ” vernietigen”. Een ander woord heb ik er niet voor, want aan het einde van de dag was wel de rand weg maar waren we ook allemaal doof. Guus en Rob hebben alle dakpannen opgehaald dus die zijn we ook weer kwijt. Jeroen heeft zich de hele dag bezig gehouden met de weblog [konden zijn handen zich even herstellen, grapje] en kijk naar het resultaat. Jullie kunnen nu een berichtje achterlaten, je kan op onderwerp selecteren en ook op datum. Kijk, dat is toch weer een hele vooruitgang, we worden echt professioneel. En nu verwacht ik trouwens wel direct enorm veel reacties! De foto is trouwens niet van de bouw [sorry Ruud] maar van mijn enorme hoeveelheid perzikken. Ik liep vorige week met de honden maar weer eens naar de boomgaard en tot mijn grote verbazing was er [slechts 1] boom vol met perzikken. Ga ik lekker jam van maken! | ||
| ||
 Ik ga natuurlijk deze ochtend weer naar mijn pleeg kinderen in het asiel. De mannen werken zich suf in de hitte. Er wordt weer veel afgebroken en muren worden afgebikt. De uiteindelijke taak van vandaag was het uitlijnen van het nieuwe dak. Alles is krom [storto] maar moet natuurlijk waterpas. En als je 10 meter moet overbruggen heb je niks aan een waterpas van 1 meter. Dus is er een heel geavanceerd italiaans systeem bedacht, nl. een transparante slang gevuld met water. Aan de ene en de andere kant hou je de slang omhoog en dan moet het waterniveau aan beide uiteinden hetzelfde zijn en dat is waterpas. Als jullie het niet snappen dan kunnen jullie reageren en zullen we proberen het beter uit te leggen. |