Datum: Zaterdag 2 Februari 2008 | |
|
Wat weer een geweldige dag zaterdag 2-2-08, je weet wel de trouwdag van onze koning in spee. Maar nu in Italie…. we hebben gassssssss.. En de gaskookplaat doet het. Met weemoed denken we terug aan het moment dat Enel (de Nuon uit Italie) zo’n twee jaar geleden begon met de eerste werkzaamheden voor onze gasaansluiting. We dachten dat we spoedig zouden kunnen koken en warm douchen en dat we lekker vloerverwarming zouden hebben. Ach, je moet een beetje geduld hebben!
Foto is uit het voorjaar 2006
|
Datum: Maandag 4 Februari 2008 | |
|
Het is maandag en het regent, tja dat gebeurt ook af en toe in Italie. Maar de mannen zijn druk bezig. Vandaag wordt de vloer gestort van het balkon van de portico. Het is een gevaarlijk karwei want JP loopt met volle kruiwagens over een ingenieuse stellage die helaas wel een beetje smal, hoog en glad is. Voor de pranzo ligt de vloer erin. Kunnen de honden eindelijk via de nieuwe trap naar boven en hoeven ze niet meer die stijle houten trap te nemen.
|
Datum: Dinsdag 5 Februari 2008 | |
|
We worden wakker en de zon schijnt! Sneeuw en strakblauwe hemel, wat wil je nog meer. Dus ik om half 9 op weg naar de markt, zegt JP nog, de trap is glad, nou dat was te laat, toen lag ik al beneden. Niks aan de hand hoor. Alsnog naar de markt. Heel voorzichtig gereden, want het is echt glad. En het stukje van ons naar de “openbare weg” wordt niet schoongemaakt omdat wij tussen de gemeenten Cartosio en Melazzo zitten en zij het er niet over eens kunnen worden WIE ons stukje sneeuwvrij moet maken. Welkom in Italie. Pranzo (lunch) lekker buiten in de zon en dan in slaap vallen, heerlijk. Verder worden er weer veel stenen gezet en zorg ik weer voor een houtvoorraad voor de kachel. Rond een uur of 4 missen we Bella en dat gebeurt dus nooit. Ze is dan wel “in calore” (loops) maar in Nederland ging ze echt nooit en dan ook echt nooit van het erf af, ze heeft nl. een hekel aan alle honden op de wereld. Maar nu heeft ze “Kees” ontdekt en die vindt ze leuk, hoe is het mogelijk, want hij is zo lelijk als de nacht. Nadat we uren hebben gezocht kwam ze rond 7 uur weer aanlopen, ik was helemaal overstuur. JP zat toen nog in de auto, gauw gebeld dat ze er weer was. Gelukkig maar, kunnen we eindelijk aan de “pollo cacciatore”, JP zijn lievelingsgerecht, natuurlijk met gebakken (nieuwe) aardappeltjes.
|
Datum: Woensdag 6 Februari 2008 | |
|
Alweer zo’n mooie dag, lekker buiten werken en eten. De mannen zijn bezig met de “ringhiera” (leuning) voor de trap. Er staan al poezevoetjes in het nieuwe cement op de portico, want daar staat de hele dag de zon. JP gaat naar Sassello om hout voor het nieuwe dak boven de portico. Ik zet de vloer van de woonkamer voor de derde keer in de olie, hij glimt ervan! Om half 5 ga ik met Bella naar de dierenarts i.v.m. haar avontuur van gisteren. Over 21 dagen moet ik terug komen, dan nemen ze een echo om te kijken of ze inderdaad zwanger is, madonna mia, ze is al 8 jaar! En vanavond heb ik lekkere visrisotto gemaakt met garnalen en inktvis. We hebben weer genoten.
|
Datum: Donderdag 7 Februari 2008 | |
|
Dinsdag ga ik altijd naar de markt in Acqui Terme om boodschappen te doen, groenten, vis en kaas. Ook haal ik op de markt bij Franca alles voor mijn “orto”. Iedereen op het platteland in Piemonte heeft een moestuin. Wij dus ook. Dit wordt onze derde keer en het gaat steeds beter. Ik sta al bekend op de buurt om mijn enorme opbrengst van tomaten, opgekweekt uit zaadjes natuurlijk! In november, om precies te zijn 11 november, San Martino (dan halen wij snoep op aan de deur) moet, en dat is echt MOET, de knoflook geplant worden, aldus mijn italiaanse buurvrouw Teresa. Dan krijg je de mooiste knoflook. En inderdaad, ze groeien als kool (je zet teentjes in de grond en het wordt een bol) overal zie je nu al groene puntjes boven de grond komen en dat terwijl het hartstikke koud is geweest en al drie keer heeft gesneeuwd, maar daar houden ze blijkbaar van. Vandaag heb ik de uitjes geplant, “dorate” en “rosse”, oftewel gewone en rode ui.
|
Datum: Vrijdag 8 Februari 2008 | |
|
Vandaag wordt er weer druk doorgemetseld aan de trap. En hoe weet je zeker dat je recht metselt? Nou, door alles met houten latjes uit te zetten en als je dan de bocht omgaat heb je zelfs de stelling van Pythagoras nodig! Wie zegt dat je voor metselen geen opleiding nodig hebt? Onze “muratore” (signor Ferri=ijzer, what is in the name) is ijzersterk in het metselen met natuursteen. Al het natuursteen dat we gebruiken komt van ons eigen terrein. JP heeft vorig jaar de wijnkelders met de hand uitgegraven en ook daar kwamen veel stenen uit. Verder hebben we een deel van ons binnenterrein laten afgraven met als gevolg enorme hoeveelheden natuursteen. En nu bouwen we daar weer portico’s (overdekte terrassen met bogen) en trappen van, geweldig toch!
|
Datum: Zaterdag 9 Februari 2008 | |
|
JP krabt de voegen uit van het stuk muur dat gisteren is gemetseld. Doe je dit niet dan blijft er een laagje cement op de stenen zitten en dat is niet mooi. Nu vallen de voegen tussen de stenen allemaal naar binnen waarna ze met een zandkleurig middel kunnen worden gevoegd. Ook wordt de afzuigkap opgehangen en hij doet het! Het terrein wordt weer cementvrij gemaakt zodat maandag weer op een schone werkvloer kan worden begonnen. En natuurlijk onze eerste lunch op het nieuwe dakterras, lekker in de zon. Hoe noemen we dit ook alweer: Leven als een God in ….. Italie.
|
Datum: Zondag 10 Februari 2008 | |
|
Zondag is onze vaste pizzadag oftewel avond. Al meer dan 2 jaar gaan we iedere zondagavond naar “Napoli”. Hier maken ze de beste pizza’s van Acqui en misschien wel van Piemonte, want wij hebben nog nooit lekkerder pizza’s gegeten. Iedereen die bij ons op bezoek komt moet mee naar “Napoli” al is het alleen maar om de eigenaar en pizzabakker Adolfo (inmiddels dik in de 70) en zijn immer charmante blonde vrouw Assunta, te ontmoeten. Maar de mooiste man die er rondloopt is Bartolo. Bartolo is de hoofdkelner en hij lijkt zo weggelopen uit de kleine straatjes van Napoli. Na een aantal malen met hem te hebben gesproken bleek dit nog echt waar te zijn ook, want hij komt uit Amalfi, een kustplaats in de Golf van Napels. Iedere zomer gaat hij een maand naar de familie en komt terug met heerlijke wijnen van zijn geboortegrond die weer in het restaurant verkocht worden. Het feit dat Bartolo en Jan Pieter allebei op 24 augustus jarig zijn betekent zeker voor Bartolo een soort vriendschap voor het leven. Hij is overigens ook één van de weinige Italianen die mijn naam goed kan uitspreken, zelfs met een nederlandse G.
|
Datum: Maandag 11 Februari 2008 | |
|
Voor metselen heb je stenen nodig. Wij metselen zoals ik al eerder vertelde met ons eigen natuursteen. En dat natuursteen heeft natuurlijk verschillende maten en vormen, van klein naar heel erg groot. We hebben stenen van meer dan 100 kg, die tillen we samen, maar de grootste die we hebben gevonden woog meer dan 700kg! Dat was zelfs een uitdaging met de kraan. Maar we hebben natuurlijk ook heel veel klein spul. Dat kunnen we niet gebruiken maar ligt wel verspreid op plaatsen op het terrein, we proberen nl. zoveel mogelijk te sorteren op maat. Vandaag heb ik een enorme hoop steenafval (una mucca di pietra) afgevoerd met de kruiwagen. Op de foto zie je hoeveel er lag, vanavond om half 6 was alles weg. Signor Ferri noemde me: la donna di scavi, oftewel de vrouw van het stenengraven! Hij had een enorme bewondering voor me. En ik zit nu al met spierpijn naast de kachel lekker rozig te worden.
|
Datum: Dinsdag 12 Februari 2008 | |
|
Zoals ik al eerder vertelde ga ik iedere dinsdag naar de markt. De groentenkraam waar ik altijd heen ga wordt gerund door vader, moeder en dochter. Je mag een mandje pakken (un cestino) en hem zelf vullen. Daarna natuurlijk afgeven waarna alles wordt gewogen. Sinds kort heb ik een mooie tomatentas (gekregen voor mijn verjaardag van onze belgische vrienden Inge en Patrick) en gaat alle groenten en fruit los in mijn tas. Als ik zeg: 4 carotte, dan krijg ik steevast een halve kilo. Vandaag zei Marissa, ik heb heerlijke mandarijnen, hup ze zaten al in de tas. Als ik vragen heb over een produkt wat ik nog nooit gezien heb, dan krijg ik het recept erbij. Cima, coste, rape, inmiddels weet ik wat het is, en je moet het ook weten want we eten hier groenten van het seizoen en we hebben niet zoals in Nederland het hele jaar alles. Vandaag zag ik overigens spruitjes, verpakt per 100 gram, in een prachtig plastic bakje, gesealed, uit Holland!
|
Datum: Woensdag 13 Februari 2008 | |
|
De werkdag in Italie heeft 2 delen, van half 8 ’s ochtends tot precies 12 uur (mezzogiorno) en van half 2 ’s middags tot half 6 en zo maken “we” precies 8 uur. Maar zoals je ziet hebben “we” tussen de middag 1,5 uur vrij. Deze tijd wordt door de Italianen besteedt aan “pranzo” oftewel de lunch. In het begin, als je hier net woont, ben je met je lunch (een broodje met een beker melk) zo klaar, want waarom langer blijven zitten dan nodig is? Maar als je hier langer woont ga je de pranzo waarderen en op een gegeven moment wil je niet meer anders. Dus….wij zijn nu echte pranzo gangers geworden. Om stipt 12 uur staat het eten (altijd een warme maaltijd!) op tafel, om half 1 zijn we klaar en dan gaan we in de slaapstand tot half 2. Vandaag dus ook en zelfs de honden weten dat. En dan is het stil…echt ongelofelijk, je hoort echt niks, een beetje het ruizen van de wind door de bomen, een paar vogeltjes, en…tja, JP die ligt te snurken!
|
Datum: Donderdag 14 Februari 2008 | |
|
Op donderdgochtend help ik in het dierenasiel in Acqui Terme. Er zitten meer dan 200 honden en net zoveel katten. Het asiel wordt geheel gerund door vrijwilligers, waarvan ik er nu één ben. Ik was de bakjes af, kook het eten voor ’s middags (kippekoppen met pasta, echt waar!), vul de wateremmers, veeg de hokken. En dat allemaal gelukkig niet alleen maar met Franca, Elide, Marco en Gennaro. Franca kende ik al van de markt, zo ben ik hier ook terechtgekomen, Elide is een schat, Marco een vrouwenjager en Gennaro een alcolist die gemeenschapswerk moet doen (zouden ze in Nederland ook moeten instellen) Het asiel is oud, maar de honden worden perfect verzorgd, de hokken zijn schoon, ruim en warm (nu ligt er stro)en de honden worden iedere dag 2x losgelaten. Helaas komt het niet veel voor dat er een hond weer bij een familie geplaatst wordt en dat terwijl er zoveel lieve honden zijn. Geen één, en dan bedoel ik ook echt geen één bijt of is agressief. Het enige wat ze willen is een beetje aandacht en liefde, net zoals mensen toch? Op de foto staan Franca en Elide met mijn favoriete hond Virginio, het is een echte jachthond, heel sterk maar o zo lief.
|
Datum: Vrijdag 15 Februari 2008 | |
|
De mannen zijn vandaag begonnen aan de 2e portico. Deze komt bij de voordeur. De eerste stenen zijn gelegd. Bella wil hier geen moment van missen dus zit continu in de weg. Gelukkig houdt meneer Ferri ook erg van dieren en met name van honden. Omdat ie net begonnen is met de portico zit ie de hele tijd op zijn knieen, een ideale positie voor Bella om af en toe een “bacio” (kusje) te geven! JP heeft beton gestort achter het muurtje dat meneer Ferri aan het metselen is, komt toch op een gegeven moment het hele muurtje naar voren, teveel beton! Paniek alom, gauw een “puntello” (een stempel) er tegenaan gezet, gelukkig net op tijd. En aan het einde van de dag en van de week zeggen we dan tegen elkaar: abbiamo fatto un mucchio di lavoro! (wat hebben we een berg werk verzet)
|
Datum: Zaterdag 16 Februari 2008 | |
|
Het feit dat de mannen aan het metselen zijn betekent natuurlijk niet dat ik niks doe! Mijn taak voor de komende tijd is o.a. het schoonmaken van de muren van het huis. Toen we het huis kochten was het helemaal gestuct en onder dit stucwerk zit prachtig natuursteen. Ik ben nu bezig boven de portico die net gebouwd is. Eerst haal ik met een martello (boorhamer) de grootste stukken stucwerk eraf, daarna gebruik ik een klein pikhouweeltje om alle voegen schoon te bikken. Het is niet heel erg zwaar werk maar je krijgt er wel een lamme hand van! Als de muur is afgebikt spuiten we hem schoon met de hogedrukspuit en tot slot worden de voegen met een zandkleurig middel afgevoegd. Veel werk maar uiteindelijk een prachtig resultaat.
|
Datum: Zondag 17 Februari 2008 | |
|
Gisteravond waren we uitgenodigd om te komen eten bij Clara en Vittorio. Zij wonen in Moirano, zo’n 15 km bij ons vandaan in de Langhe, temidden van de wijnvelden. Vittorio is wijnboer en dus staan er altijd de heerlijkste wijnen op tafel. We eten “bagna coada”, vrij vertaald betekent dat heet bad. Het is een typisch Piemontees gerecht, vroeger armeluisvoer, want het bestaat alleen uit groenten. Iedereen krijgt een soort fonduepannetje van terracotta met een kaarsje er onder. Hierin gaat een sausje van héél veel knoflook, ansjovis en olijfolie. Het is dan de bedoeling de groenten, zoals spitskool, witlof, paprika, venkel, aardappel, bleekselderij in de saus te dopen. De paprika was overigens eerst gekookt in de most van de wijn van het afgelopen jaar, overheerlijk dus.
|
Datum: Maandag 18 Februari 2008 | |
|
De wekker ging weer om 6.45, voor JP dan hé, ik kom altijd een uurtje (of anderhalf) later. Om 7.30 begint meneer Ferri. Er wordt verder gemetseld aan de tweede portico. JP zoekt het hele terrein af naar goede stenen. We hebben namelijk voor de kolommen stenen nodig met een hoek van 90 graden en die stenen zijn er niet zo heel veel. Gelukkig heeft JP een grote haakse slijptol met een diamantschijf gekocht, speciaal voor dit werk. Daarmee zaagt hij de grootste stenen gewoon op maat. Hij slijpt ze aan 2 kanten en daarna splijt ie ze met een platte beitel. Het stoft echt enorm. En een geluid! Je hebt echt oordoppen nodig, wij wel, maar de hondjes niet!
|
Datum: Dinsdag 19 Februari 2008 | |
|
Nadat ik op de markt ben geweest ga ik altijd een cappuccino drinken bij Bar l’Angolo, oftewel de bar op de hoek. En ik bestel geen cappuccino maar een “cappucio” naar echt piemontees gebruik. Ik word altijd heel vriendelijk geholpen door de broers Alfredo en Mauro. Ik heb hen al vele malen geprobeerd mijn naam te leren, maar het blijft een probleem. Meestal ben ik, net als op de markt, la bionda, l’olandese, cara (liefje) of nini (schatje), maar sinds kort heb ik een manier gevonden om ze mijn naam te leren. Ik zeg dat ik heet zoals Lago di Garda, alleen zonder a maar met een e, en wat blijkt, dat werkt! Vorige week op de markt zei Marissa, asjeblieft Gerda! Haar dochter moest ontzettend lachen en zei, hé, hé, na bijna 2 jaar durft ze het uit te spreken!
|
Datum: Woensdag 20 Februari 2008 | |
|
Niet alleen de groenten, maar ook de vis haal ik iedere week op de markt. Als echte Wieringers (en ex-visboeren) zijn wij natuurlijk gek op vis. Nou moeten we wel zeggen dat er niks lekkerders is dan Noordzeevis, zelfs heilbot en tong smaakt hier anders dan bij ons. Het is wateriger en de structuur is slapper. Maar goed, niet getreurd, we passen ons aan. We eten dus veel inktvis en garnalen, maar ik haal ook regelmatig nijlbaars, tilapia of pangasius (ja, zelfs de Italianen gaan hiervoor) Of zoals vanavond, “trotta salmone”, zalmforel. In de zomer maak ik dit met komkommer, peper, gember en ui, dit gaat over de gebakken forel heen. Maar nu eten we het lekker naturel, gebakken op de huid met nieuwe aardappeltjes uit de oven met rozemarijn en sla, nu al van de koude grond. Tja, dat hebben jullie niet in Nederland hé.
|
Datum: Donderdag 21 Februari 2008 | |
|
Boven al onze ramen en deuren zitten “travi”. Dit zijn houten balken. Heel vroeger was er natuurlijk nog geen staal of gewapend beton (cement is pas in 1860 uitgevonden) en om de stenen boven een deur of raam op te vangen gebruikte men grote houten balken die in de omgeving van het huis werden gekapt. In ons huis is heel veel eikenhout gebruikt. Helaas is dat heel moeilijk te vinden, dus wij gebruiken nu kastanje. Dat halen we uit Sassello bij Roberto. Kastanje is als het jong is goed bewerkbaar, maar het wordt naarmate het ouder wordt echt kneiterhard, dan kan je er geen spijker meer inslaan. Vandaag is er weer een “travo” geplaatst, dat gaat altijd gepaard met veel gescheld (porca miseria, cazzo etc) want het past nooit in één keer, er moet altijd weer geboord of gehakt worden en dan zal je altijd zien dat zo’n steen echt van geen wijken weet. Maar…uiteindelijk zit ie er weer in en dan zijn JP en signor Ferri weer helemaal te spreken.
|
Datum: Vrijdag 22 Februari 2008 | |
|
Nu al het stucwerk van het hele huis is gehaald blijkt dat het bestaat uit een aantal delen. Normaal gesproken worden de stenen in verband gemetseld. Maar in de loop van de jaren is er steeds een deel aan het huis toegevoegd. Dit blijkt uit de “kieren” die je ziet tussen de diverse delen. Meneer Ferri vertelde dat normaal gesproken iedere keer als er een kind geboren werd, er een deel aan het huis werd toegevoegd. En dat klopt ook, want de familie waarvan wij het huis hebben gekocht had 3 kinderen en als je goed kijkt naar de foto zie je dat het huis eigenlijk uit 4 delen bestaat.
|
Datum: Zaterdag 23 Februari 2008 | |
|
Zelfs op zaterdag wordt er gewerkt in Piemonte. Ik ruim meestal het hele terrein op zodat er maandag weer op een schone werkvloer kan worden begonnen. JP heeft altijd werk, dat is normaal. Maar vandaag was het een zeer speciale dag, want het laatste stukje van de oude portico werd afgebroken. En dit ging natuurlijk weer niet zonder slag of stoot, het is namelijk gemaakt van gewapend beton. Met een enorme moker heeft JP het plateautje voor onze voordeur in gruzelementen gebeukt. Daarna is de voordeur dichtgeschroefd, want ja, je zou per ongeluk weer die deur nemen, dan ben je wel heel snel beneden. Voorlopig is onze voordeur nu via de slaapkamer. Het blijft een beetje provisorisch maar het wordt wel heel erg mooi. Maandag beginnen ze met de eerste boog van de portico.
|
Datum: Zondag 24 Februari 2008 | |
|
Gisteravond waren we uitgenodigd bij Thomas en Ica, onze Zwitserse buren. Zij hebben een aantal jaren geleden een huis gekocht, schuin boven ons. Op loopafstand dus. Ze werken allebei nog in Zurich en komen 1x per maand een weekend aan het huis werken. Inmiddels is er een deel van het dak vervangen door een aannemer en dat gingen we gisteren bekijken. We aten kaasfondue, vooraf gegaan door lekkere italiaanse vleeswaren en sla en vergezeld door een heerlijke witte Gewurztramminer uit Alto Adige (de provincie waar we altijd gaan skieen) We treffen het erg met onze buren, zowel de italiaanse als de zwitserse, we kunnen het met allemaal goed vinden.
|
Datum: Maandag 25 Februari 2008 | |
|
Zoals eerder verteld wordt er vandaag begonnen met de eerste boog van de portico voor de voordeur. Bovenop de portico komt een terras voor de diverse (slaap/bad)kamers die we boven gepland hebben. Om een portico te maken worden er eerst drie kolommen van natuursteen gezet. Daartussen komen de bogen. Om een boog te maken is een mal nodig. Deze mal heeft JP precies op maat gezaagd en in elkaar getimmerd. Op de mal worden de stenen gemetseld. Als alle stenen gezet zijn halen we de mal weg en dan hopen we maar dat de boog blijft staan! Nee hoor, dat is geen probleem, sinds de Romeinen worden dergelijke bogen al op deze manier gemaakt, dus die van ons gaan ook nog wel even mee!
|
Datum: Dinsdag 26 Februari 2008 | |
|
Als ik van de markt kom heb ik altijd een tas vol met groenten die je in Nederland niet vindt. Vandaag heb ik cima gekocht. Cima is een soort broccoli, grote donkergroene bladeren met kleine groen/gele bloemetjes erin. De buitenste bladeren haal ik er af, de kleinere en de bloemen snij ik fijn. Eerst bak ik natuurlijk ui en knoflook, zo begint ieder gerecht in Italie. Hier voeg ik in dit geval sambal toe, maar niet zomaar sambal, nee, zelf gemaakt van mijn eigen gekweekte pepertjes! Daarna roerbak ik de cima mee totdat ie gaar is. Dan bak ik pikante worstjes, gehaald bij onze lokale biologische slager. Dit alles voeg ik toe aan pasta, meestal brede lintpasta. Het is JP zijn favoriete gerecht, we eten het dan ook bijna wekelijks, lekker makkelijk, snel en heerlijk.
|
Datum: Woensdag 27 Februari 2008 | |
|
Vandaag was het geen D-Day, maar B-Day. Ik moest met Bella naar de dierenarts (il veterinario) voor het maken van een echo. Nou heb ik zelf geen kinderen maar het gaat net als bij vrouwen. Eerst een stukje kaal scheren (nou ja, dat doen ze bij vrouwen niet denk ik) dan glijmiddel erop en met een apparaatje over haar buik. Een monitor ernaast en wat bleek, ze was echt zwanger! Je zag de kleine hondjes (2 stuks) zo zitten. Che disastro! (ik zal maar niet in het nederlands herhalen wat ik dacht) Omdat ze al 8 is vindt de dierenarts het niet verantwoord de pups te laten komen. Nou ja, als je de vader kent, dan wil je ook helemaal geen pups! Het kleinste, armoedigste, lelijkste hondje van heel Arzello (Kees), daar wipt Bella mee, hoe is het mogelijk. Dus tja, er zit niks anders op, 12 maart is de datum voor de abortus. Ik hoop dat iedereen nu weer helemaal op de hoogte is, ik krijg meer mails over Bella’s “toestand” dan over onze verbouwing!
foto: “mamma” Bella
|
Datum: Donderdag 28 Februari 2008 | |
|
De moeder van JP wordt dit weekend 70. Dit wordt gevierd in Zwitserland, dus JP is vanmorgen na de koffie vertrokken. Ik blijf thuis met de hondjes, er moet toch iemand op het fort passen! En er moet natuurlijk ook gewerkt worden. Ik ben de hele week al aan het schilderen. Al het stucwerk in de entree, kamer en keuken krijgt een mooi kleurtje. Gisteren was ik klaar met de keuken, dit was het meeste werk ook al omdat het hele plafond moest, lekker boven je macht de hele dag. Vandaag heb ik de entree en wc geschilderd, erg mooi geworden. We hebben gekozen voor een beige tint, past goed bij het natuursteen. Signor Ferri vond het maar niks dat ik alleen thuis bleef, als ik een auto nodig had moest ik hem maar bellen en vrijdag kwam ie wel even langs om te kijken of alles goed ging, aardig hé.
|
Datum: Vrijdag 29 Februari 2008 | |
|
Het feit dat JP lekker op de skis staat in Zwitserland wil natuurlijk niet zeggen dat ik ook geen leuke dingen kan doen! Dus ik ga, zoals iedere week, lekker paardrijden met mijn beste vriendin in Italie. Ze komt me halen, want ja, JP heeft de auto mee. Daarna poetsen, hoeven krabben en opzadelen. Heerlijke rit gemaakt en wel 3x een stuk gegaloppeerd, nou dat is echt genieten. Ze heeft 2 paarden, Chico en Luna. Ik rij eigenlijk altijd op Luna, nadat Chico me er een keer af heeft gegooid. Luna rij je op de Amerikaanse manier, dus met losse teugel, echt ideaal. Als je de teugel links tegen haar hals houdt wijkt ze naar links en andersom, hoe eenvoudig kan het zijn. Daarnaast zit ze ook nog eens heerlijk, het is net een luxe zetel. En braaf dat ze is! Chico heeft Arabisch bloed en dat merk je dan ook direct. Hij is meestal lekker hittepettiterig (zo noemen we dat in paardentaal) Het is iedere week weer een genot een paar uur te rijden in de vrije natuur, ik bof maar met zo’n hollandse vriendin als buurvrouw! (ze woont met haar gezin 5 minuten bij ons vandaan) |